Westies from Belgium
​
Beste leden en lieve Westies,
Welkom op de 8ste Westiewandeling en gezellig samen zijn van de groep “Westies from Belgium”.
Na 2020 is 2021 door Covid 19 weer een moeilijk jaar geworden.
Wij hebben hierdoor ook onze voorjaarswandeling moeten uitstellen, maar uitstel is geen afstel en hier zijn we weer en wat zijn jullie massaal aanwezig, zoveel nieuwe gezichten, wat fijn toch!
Wisten jullie dat onze groep reeds jaren een website heeft? Ga gerust eens een kijkje nemen op : Westies from Belgium (wixsite.com)
Wat hebben we dit jaar prachtige foto’s en hele leuke verhaaltjes gezien en gelezen in de groep. We hebben elkaar actief met raad en daad bijgestaan en wat is onze groep weer gegroeid.
We hebben samen gelachten maar ook een traan gelaten want wij hebben moeten afscheid nemen van 2 fantastische baasjes.
Henk en Bert, ze blijven voor altijd in ons hart.
We willen jullie bedanken voor alle de vriendschap en het vertrouwen dat jullie in Westies from Belgium hebben.
Maar nu is het deze middag tijd om te genieten….. van elkaar …… van onze vriendjes en vooral van de vriendschap die we jaar na jaar samen hebben opgebouwd.
Het bestuur wenst iedereen een hele fijne dag en heel veel agility- en wandelplezier.
Lieve groeten,
Het bestuur
Inhoud boekje 7de editie Westies from Belgium
-
Welkomstwoordje
-
Programma van de dag
-
Wandeling en agilityparcours
-
Perry en zijn hobby – Diane & Perry
-
Onze wandeling in 2020
-
Het dagboek van Joep
-
Ik kan me nog goed herinneren - Elma Rosewood
-
Onze wandkalender en bureaukalender 2021
-
Wandelen met je hond – Nina Van Tilbeurgh
-
Wat onze Westie doet voor ons - Elma Rosewood
-
Het bestuur van Westies from Belgium
-
Een klein dankwoordje
Programma 8ste wandeling van Westies from Belgium op zondag 19 september 2021.
13.00 uur Ontvangst in de Koninklijke Kynologische Vereniging Brabo, te Brasschaat
met een drankje en een stuk Westie-taart
Mogelijkheid voor deelname aan een agility parcours
14.00 uur Vertrek voor de wandeling in het bos
16.00 uur Terugkomst van onze wandelaars voor het vervolg van een fijne namiddag.
Vanaf deze tijd wordt de tombola getrokken.
16.30 uur Genieten van een frietje, stoofvlees en andere lekkere dingen (onbeperkt genieten gedurende 2 uur!)
18.30 uur Einde van een fantastische middag
​
Gelieve de richtlijnen van in verband met Corona goed op te volgen, zodat we hier een gezellige middag zonder risico kunnen hebben.
Wandeling & agilityparcours
Tony en Noëlla hebben samen met leden van de Koninklijke Kynologische Vereniging Brabo gezorgd dat er een mooi agilityparcours aanwezig zal zijn, zodat onze vriendjes jun energie kwijt kunnen en eens kunnen kijken f ze lenig en vlug genoeg zijn.
Er is de grote wandeling, maar indien dit te lang is kunt u de kleinere wandeling maken en vroeger terugkeren naar Brabo.
De vriendjes die de wandeling willen doen en toch eens op zo een agilityparcours willen lopen moeten dat even aankondigen, zodat we alles in goede banen kunnen leiden.
In plaats van te wandelen mogen jullie natuurlijk ook op het terras blijven om nog wat bij te praten en iets te drinken.
%201.jpg)
Perry en zijn hobby
Perry was nog een pup toen we in 2017 startten op de hondenschool. Met hem had ik tijd om dat te doen. Ik volgde gehoorzaamheid, puppyles A, B en C. Een Westie is geen gemakkelijke hond, geen soldaatje. Ze zijn koppig en eigenwijs, wat hondenschool extra uitdagend maakt. Tegelijk is het dan nog leuker als het toch lukt.
​
Op de club dag deden we spelletjes en probeerde ik een keer agility, wat Perry supergoed deed. Buiten les volgen in weer en wind, is dat wel iets voor mij? Ik had echt mijn twijfels. Toch startten we dit avontuur met de gedachte: "We doen het tot we het beu zijn.". Een Westie heeft ook niet echt de ideale bouw voor behendigheid, met zijn korte benen. Tot mijn grote verbazing vonden we het allebei heel tof. Onze woordenschat is uitgebreid met woorden als 'vastparcours', 'jumping', 'weaven', 'door', 'out' enz.
​
Bij elke les maakten we vorderingen en groeiden we telkens een stapje dichter naar ons doel: een parcours lopen. Ondertussen lukt dit ook. Geweldig, toch?
%201.jpg)
Corona stak een stokje voor mijn planning, maar dit jaar gaan we met wat vertraging eindelijk onze TAP doen. Onder aanmoediging van onze instructeurs Patrick, Sylvia en Adriana zijn we al zo ver geraakt.
​
Bedankt voor jullie engelengeduld!
​
Niet enkel Perry is enthousiast, ik geniet zelf ook enorm van deze hobby. Samen trainen om moeilijke oefeningen onder de knie te krijgen, geeft me echt veel voldoening.
Wanneer ik hem bovenaan het dak zie staan, denk ik yes!
Agility geeft mij vleugels.
Diane & Perry
%201.jpg)
Onze wandeling in 2020
Zondag 20 oktober 2020 om 13.00 uur: 7de Westie-wandeling
tussen de boomgaarden van Borgloon aan Taverne Heirbaan 66
Hallo Allemaal,
​
Marianne had mij gevraagd of ik weer een stukje wilde schrijven voor in het boekje van de Westie Wandeling.
​
Ik heb altijd heel veel te vertellen maar schrijven moet mijn vrouwtje dan toch doen.
​
2021 ………. wat een raar jaar. Nog steeds corona, maar voor mij en mijn gezin ook een verdrietige tijd. In januari gingen we met zijn allen wandelen in Valkenburg. Veel anders was er ook niet te doen vanwege corona vandaar dat ik de nodige wandeltochten heb gemaakt.
Maar goed dat ik toen nog niet wist wat er allemaal op mij af zou komen. Mijn baasje Bert voelde zich namelijk helemaal niet zo lekker en dat komt eigenlijk nooit voor. Altijd gaat hij met mij wandelen en nu vroeg hij iedere keer aan Carlo kun jij even met Joep wandelen……..
​
Op 8 februari hoorde ik dat mijn baasje kanker had en dat dat een hele nare ziekte was waar je zelfs aan dood kon gaan. Maar daar wilde ik niet aan denken. Ik heb heel goed op mijn baasje gepast en als hij in zijn bed lag dan hield ik hem gezelschap. Vaak lag hij in het ziekenhuis en dan deed ik thuis op zijn bed passen. Dat hadden ze speciaal voor mijn baasje gebracht. Dan kon hij beneden slapen gezellig bij mij.
​
Maar al mijn goede zorgen hebben niet mogen baten. Mijn baasje is na 75 dagen ziekte toch helaas overleden op 23 april. Hij was pas 50 jaar oud. Ik heb er veel verdriet van maar mijn andere baasjes zeiden dat hij nu in de hemel met Juul (onze vorige Westie) moest gaan wandelen en dat Anouk, Anne en Carlo met mij dan deden wandelen.
​
Tot zover het verdrietige stukje van dit jaar maar ik wilde het wel met jullie delen omdat het zo’n hectische tijd voor ons is geweest. Natuurlijk heb ik ook hele leuke dingen meegemaakt. Ik heb bijvoorbeeld een superleuk speeltje gekregen. Daar doen mijn baasjes brokjes en snoepjes in en als ik dan op de bel duw dan gaat dat ding draaien en komen ze eruit. In het begin snapte ik niet zo goed hoe de bel werkte maar toen ik het eenmaal doorhad bleef ik erop duwen. En als mijn potje leeg was werd ik heel boos…..gelukkig doen ze er elke dag mijn brokjes in.
Omdat ik mijn Westie vriendjes weinig zag doordat er helemaal geen activiteiten waren ben ik op bezoek geweest bij mijn vriendje Max, we moesten met de auto heel ver rijden en toen kon ik de hele middag met hem spelen. Dat was gezellig. En omdat ik zo schattig kan kijken kreeg ik van Lara ook heel veel snoepjes.
Ik heb daar ook in een speciale hondenschommel gezeten. Die was zo leuk dat ik er thuis ook een wilde hebben. Een collega van mijn vrouwtje had er een en deed er helemaal niets mee. Die heb ik zomaar gekregen en Carlo heeft hem voor mij opgehangen. Zo lekker, een aanrader voor elke Westie.
In juni ben ik ook geopereerd aan mijn pootje, wat een drama zeg, ik had al 3 dagen pijn aan mijn pootje. Mijn baasjes konden niet vinden waar het door kwam. Mijn pootje zag er goed uit en toch kon ik er niet op lopen. Het was ook nog eens weekend dus maandagmorgen meteen de dierenarts gebeld. Hij had eigenlijk vrij maar omdat we hem goed kennen mocht ik toch komen.
​
Wat bleek ik had een grasaar in mijn teentje en dat moest operatief eruit gehaald worden. De dierenarts was alleen omdat hij eigenlijk gesloten was maar hij zei dan moet het vrouwtje van jou maar even assisteren bij de operatie.
Nou ja zeg………..met de ogen dicht heeft mijn vrouwtje geholpen.
Ze kon het niet aanzien maar voor mij wilde ze toch helpen zodat ik er zo snel mogelijk vanaf was. Ze hoefde mij alleen maar goed vast te houden. Ik had een verdoving gekregen en een roesje maar ik moest toch rustig blijven liggen. Gelukkig is toch alles goed gegaan. Op de foto kun je mijn gips pootje goed zien.
Ik heb heel zielig gedaan en werd hierdoor nog extra verwend.
Zoals jullie lezen heb ik alweer van alles beleefd.
​
Ik ben nu toch wel heel blij dat we weer met alle Westie vriendjes en vriendinnetjes mogen gaan wandelen en spelen. En trots op mijn baasjes dat ze alles gewoon blijven doen met mij ook al is Bertje er niet meer bij.
​
Hij zit in ons hart en dan gaat hij eigenlijk toch altijd met ons mee ook al zien jullie hem niet.
Heel veel groetjes weer van Joep
​
En natuurlijk ook van Anouk, Anne en Carlo
Hoi, Mijn naam is Melinda Willems, baasje van de twee eigenwijze Westies Faja en Bella.
Als kind knoopte ik met mijn moeder samen hele projecten van macramé, en zelf was ik altijd bezig met het maken van sieraden. Voor mijn twee Westies wilde ik een halsband maken waar de seresto band in verwerkt was, en daarmee ontdekte ik een nieuwe wereld in het knopen van ppm koord en materialen zoals biothane, welke een hygiënische vervanger is voor leder. Doordat de keuze in knopen en kleuren zo groot is word elke halsband uniek. Zelf vind ik de 3 standen lijn geweldig, ik draag hem cross-over zodat ik mijn handen vrij heb.
Voor mij is het een ontspanning om iets moois maar ook bruikbaars te maken. Uren kan ik mijn aandacht besteden aan de ene halsband of lijn. Alle producten van Fabeltjes Halsbanden worden daarom ook met zorg en liefde gemaakt en daar gaan heel wat uurtjes in zitten.
Dit doe ik met veel plezier! Kijk daarom gerust rond op mijn website.
Ik kan me het nog perfect herinneren.
Ook al ben ik helemaal niet sterk met datums.
​
Soms moet ik zelfs nadenken over mijn eigen verjaardag datum, laat staan dat ik die van mijn familie kan onthouden.
​
Die moet ik invullen op de verjaardagskalender die ergens hangt in huis.
Misschien herken je het wel, wanneer is je geliefde huisdier geboren?
Ja, kan je het meteen zeggen?
​
Ze lopen naast je, ze hebben nog net een snoepje gevraagd en je bent zeer waarschijnlijk ook overstag gegaan en je hebt ze iets lekkers gegeven.
​
Ja niet abnormaal met een Westie of een andere hond naast je of voor je voeten.
Ik herken het bijzonder goed!
​
Maar waar ik nooit over twijfel is de sterfdatum van ons Fien* 9 maart 2020. Die ken ik vanbuiten, daar moet ik nooit over twijfelen.
En jij?
Ken jij de datum(s) vanbuiten?
Ja helaas, heel ver zoeken naar deze bijzondere datums moeten we meestal niet…
Het is ook normaal, ze horen bij ons leven, en hier thuis is ze gewoon mee hondenkind! Ook als ze het hoofdkussen opeist in de nacht – tja, eens een Westie iets ‘toelaten’ altijd een Westie dit toelaten…
​
Of niet soms – knipoog – ze kennen het allemaal bijzonder goed.
En dat is het !
​
Een hond in je gezin heeft een zeer belangrijke plaats in je gezin, daarbuiten en in je leven. Ze zijn heel dikwijls een ankerpunt. Een gekende bron van levenslust, knuffelkunst en wandelplezier.
Ik ben toch een baasje dat heel graag zijn hond plezier ziet hebben!
Ik doe er dan toch veel voor, we maken het haar zo aangenaam als kan voor haar. En dan is een hond in huis niet zomaar een huishond.
Meestal is het zo dat als je de hondennaam tegen je kinderen of kleinkinderen gaat roepen net dat waar rouwexperten echt over zeggen, de hond als kern, in een gezin.
Rouwen om een hond, een kat, een vogel, een konijn, of in het algemeen een huisdier, ja het is helemaal normaal!
Rouwen doen we allemaal.
​
Ook al spreken we er niet zo graag over, over het kussen dat leeg blijft, over het kijken naar de mand uit ‘gewoonte’ en zien – ach ja – en een traantje wegpinkt.
Over de vele wandelingen die je maakte in een bepaal gebied en sinds je trouwe vriend er niet meer is daar nooit meer de zelfde wandelingen kan maken.
Rouwen om een huisdier, ja hoor het is heel normaal.
Ook de uitspraak dat het afgeven van een huisdier soms ‘erger’ is dan het afgeven van een familielid, is blijkbaar in de rouwliteratuur ook normaal.
Er is geen verschil in rouwen voor een mens en rouwen voor een huisdier. Mensen rouwen volgens een bepaalde structuur – Elisabeth Kubler Ross – beschreef 5 fases van rouwen bij de mens.
Ja dus een bepaalde structuur.
Bij een huisdier is dus rouwen precies het zelfde, alleen met 1 groot verschil, als je een huisdier hebt dat altijd bij je is – zoals ik en ons Fien* en nu met ons Rozie Sunshine, ze is altijd bij me, zelf zodanig dichtbij dat ik er meermaals per dag over moet stappen om te kunnen koken, zelfs als ik naar het toilet moet is deze dame bij mij…
Misschien ben ik een hele grote uitzondering, en laat dat dan ook zo zijn – knipoog – (haha), als ons Fien* zo plotseling stierf heb ik echt heel diep gerouwd. Dieper dan de ‘mensen’ die ik de jaren voordien heb verloren in de nabije familie. Zelfs nu op dit eigenste moment dat ik dit schrijf ligt mijn grootmoeder in haar sterfbed, ja helaas, en toch dwalen mijn gedachten ook nog af of het verlies van ons Florijn, onze witte kater, en ons Flora, en ja natuurlijk ons Fien*. Omdat je meteen dat verdriet herkend van dierbare af te moeten geven. Ja ze afgeven en daarna nooit meer ze aanraken, horen en zien, dat onthoud je gewoon voor het leven.
En ja, als trouw lid van de Westie groep zien we helaas veel Westies geboren worden en in een gezin gaan wonen, maar ook Westies sterven en baasjes die alles hebben gedaan in het beste van hun honden leven zeer pijnlijke beslissingen nemen of waken bij hun Westies.
Tot de dood ons scheidt.
Dju toch, één van de pijnlijkste periodes die we als mens meemaken, leven en dood. Het hoort bij elkaar zoals geboren worden en leven.
Rouwen is dus zeer normaal.
Misschien kan ik hier snel een tipje van de rouwfases oplichten, misschien is het rouwen taboe voor een huisdier een beetje meer de wereld uit geholpen. Gewoon omdat rouwen over een huisdier heel normaal is en mag zijn.
Gemiddeld duur het rouwen voor een huisdier 9 à 12 maanden. Ook wanneer je beslist hebt om een ‘nieuwe’ huisgenoot in huis te halen.
Mensen hebben ook lichamelijke kwaaltjes van het rouwen. Die gaan meestal weer weg na een tijdje.
Ik persoonlijk heb 9,5 maanden lang – ja ik schrijf elke dag in mijn dagboek het is daarom dat ik het weet – elk wit pluimpje – op geraapt dat ik tegen kwam en mooi was – als teken dat ons Fien* bij mij was dat moment en die wandeling, en bij haar assenpotje gelegd, in de auto, in mijn handtas, overal op plaatsen die mij dierbaar waren dwarrelen nu nog steeds mooie witte pluimpjes uit.
Een teken van ‘leven’ in het gemis van een Westie.
En ja hoor, ons Rozie Sunshine luistert perfect naar Fien, en ja ook naar Joris – knipoog –
Bij deze voor iedereen die een westie mist, veel sterkte.
Voor alle Westies in de hemel – een kaarsje –
​
Tekst geschreven door Elma Rosewood ( in de groep gekend als Esther Cuyvers)
Onze wandkalender en bureaukalender 2021
Elk jaar stelt Benny 2 prachtige kalenders van de leden van Westie from Belgium samen. Deze kalenders worden verkocht en met de opbrengst helpen we Westies en Schotten uit het asiel een gouden mandje te vinden. Ook voor 2022 kan iedereen dit prachtige collector-items kopen.
“Nina.. hij loopt voor geen meter mee aan de lijn! Hij vliegt van links naar rechts, wil overal snuffelen, is soms ineens hartstikke onrustig en opgefokt, reageert heftig op prikkels, gaat vaak plotseling in de ankers en wil dan niet meer lopen, trekt mijn arm uit de kom.. Ik raak er helemaal gefrustreerd van! Kun je ons helpen zodat hij fatsoenlijk aan de lijn meeloopt?”
​
Voor veel mensen is een fijne lange wandeling met de hond helemaal niet zo fijn.
Voor veel honden trouwens ook niet. Onze behoeftes kunnen namelijk best wel botsen met die van de hond. Voor ons bestaat de wereld voornamelijk uit wat we zien met onze ogen en horen met onze oren. Maar de belevingswereld van de hond.. die bestaat voornamelijk uit geur. En dat is een belangrijke om te onthouden, aangezien het precies hier vaak behoorlijk mis kan gaan tijdens wandelingen.
Het is de ergernis van vele hondenbaasjes.
De hond is een lekker geurtje op het spoor en minutenlang blijft hij aan dezelfde grasspriet snuffelen. Je moet je voorstellen dat dat ene grassprietje jouw hond ontzettend veel informatie geeft. Er ligt een hele krant voor hem open met informatie. Wie zijn er op die plek geweest? Welke mensen? Welke honden? Misschien een kat? Of een muis? Is er een loops teefje in de buurt? Wat heeft de buurhond gegeten? Voelt de andere buurhond zich niet zo lekker? Is er een hond in de buurt geweest waar jouw hond niet zo’n fan van is?
​
Met zijn gesnuffel doet jouw hond al deze informatie op.
Overdreven? Nope… sterker nog; we weten nog lang niet alles over die gevoelige hondenneus! Wat we wel weten is dat het verschil tussen een hondenneus en een mensenneus gigantisch is. Een hond heeft tussen de 125 en 300 miljoen reukcellen terwijl de mens er ongeveer 5 miljoen heeft. En dat is een flink verschil!
​
Als ik aan hondeneigenaren vraag hoe hun ideale wandeling eruit ziet, dan krijg ik vaak als antwoord: “Lekker een uur op pad, een goede ronde en stevig doorstappen!”. En hier loop je mogelijk tegen een probleempje aan. De behoefte van een hond is namelijk heel anders. Een hond wil zijn omgeving onderzoeken en verkennen. Een hond wil lekker hond kunnen en mogen zijn…
De hond wil ‘beleven’, in het hier en nu.
Hij kan makkelijk een half uur lang op één grasveldje blijven rondneuzen en snuffelen.
Er gaat een wereld aan geuren voor hem open.
Een hond hoeft helemaal niet een bepaalde route van A naar B te lopen. Dat is onze behoefte, die van mensen.
Als een hond niet voldoende de ruimte krijgt om zijn omgeving te verkennen en lekker te snuffelen dan kun je tegen problemen aanlopen.
-
Doordat de hond steeds weggetrokken wordt en geurtjes niet goed kan onderzoeken wordt de omgeving erg onvoorspelbaar voor hem. Hij krijgt immers niet voldoende de kans om te checken wat er allemaal gaande is in de omgeving en of het veilig is. Dit kan ervoor zorgen dat jouw hond voornamelijk op zicht rond gaat lopen, erg onrustig en alert wordt en zenuwachtig aan de lijn gaat trekken. Het zorgt dus voor erg veel stress en onrust. Zeker bij angstige, onzekere en prikkelgevoelige honden speelt dit een grote rol. De hond kan de wandelingen zelfs als niet leuk meer ervaren en zich gaan verzetten. Hij blokkeert letterlijk en raakt alleen maar meer in de stress.
-
Snuffelen werkt voor een hond stress reducerend. Door dat neusje te gebruiken kunnen opgebouwde stress-hormonen wegvloeien uit het lichaam. Als jouw hond niet voldoende de ruimte krijgt om lekker te snuffelen, dan kan zijn stress-emmertje (check dit artikel) te vol komen te zitten. Als mens zijn wij ons er niet altijd van bewust hoeveel prikkels een hond te verwerken krijgt buiten. Juist door de onwijs goede neus en zijn andere zintuigen. Al die prikkels en ervaringen stapelen. Doordat de hond geen kans krijgt om deze ervaringen te verwerken loopt dat emmertje op een gegeven moment over. De eerste de beste prikkel krijgt dan de volledige lading over zich heen (uitvallen bijvoorbeeld).
-
En gewoon het allerbelangrijkste; je hebt een hond in huis! Jij hebt ervoor gekozen om je leven te delen met een dier wiens belangrijkste orgaan de neus is. De verantwoordelijkheid voor zijn welzijn en om hem een kwalitatief goed leven te bieden, ligt dus ook bij jou. Een belangrijk onderdeel daarvan is het mogen gebruiken van die neus en gewoon lekker hond mogen zijn. Dat wil zeggen; snuffelen, verkennen, ontdekken, struinen.
Als jij graag je wandelingen in een flink tempo door marcheert met je hond strak naast je, dan had je wellicht eerst eens goed na moeten denken of een hond wel bij je past. Dat is immers jouw behoefte. Niet die van de hond. Ik vind dat persoonlijk ronduit sneu. Die hond is afhankelijk van jou. Vergeet dat niet.
​
Laat je hond gewoon hond zijn.
Als je erover nadenkt wat de behoefte van de hond is buiten en hoe dat kan botsen met hoe we het in de praktijk eigenlijk doen, dan is het niet zo vreemd dat hij gespannen en onrustig raakt. 🙂
Speelt dit bij jullie en zijn de wandelingen allesbehalve ontspannen? Gooi het dan eens over een andere boeg! En kijk eens of je verschil gaat ervaren..
“Maar.. nu gaat de hond dus bepalen hoe we wandelen?”
Komt deze gedachte voorbij vliegen bij je?
Weg ermee! Er is helemaal geen sprake van “iets bepalen”. Laat dat los en kijk gewoon nog eens goed naar wat voor dier je in huis hebt.
Nog een keertje. Je hebt een hond een huis! En een hond beleeft de wereld nu eenmaal voornamelijk via zijn neus. Die neus is hun belangrijkste orgaan. Net zoals dat wij kijken en luisteren om de wereld te ervaren, zo ruikt en snuffelt een hond. Dit is heel normaal honds gedrag. Het heeft er niets mee te maken dat de hond de leiding over neemt. Welnee… hij is gewoon een hond en hij kan zich ook alleen maar als een hond gedragen. Meer dan dat is het niet.
Het is een andere manier van kijken naar je hond en dat kan lastig zijn. In hondenland hebben we immers met zijn allen tientallen jaren geroepen dat de hond de baas moet volgen, omdat hij anders de leiding overneemt. Och, wat is die gedachtegang er in gestampt. Inmiddels weten we gelukkig dat daar geen sprake van is. Zie ook dit artikel.
Laat dit dus los en laat je hond gewoon lekker hond zijn.
​
Ga het eens uitproberen!
​
Gebruik een langere lijn van een aantal meter (maakt niet uit wat voor lijn, als jij en je hond hem maar als prettig ervaren) zodat je je hond wat ruimte kan geven. Wees wel terughoudend met die flexi lijnen met hele dunne koorden. Ik heb helemaal niets tegen een flexi lijn op zich, maar die met die dunne koordjes zijn gewoon heel link. Dit kan voor serieuze verwondingen zorgen als die rond een hond verwikkeld komt te zitten. Wil je met een flexi lijn wandelen? Schaf er dan één aan met een brede riem. Ga samen met je hond op een heerlijke verkenningswandeling. Laat je hond lekker snuffelen en observeer eens goed wat het met hem doet.
Hoe geconcentreerd is hij bezig? Ontspant hij? Oogt hij vrolijk? Komt er meer rust? Trekt hij minder en wordt hij kalmer? Zie je hem lekker op gaan in zijn omgeving? Geniet hij? Zorg dat er geen spanning op de lijn staat en geef je hond alle ruimte. Volg hem maar eens een keertje in plaats van dat de hond jou moet volgen.
En natuurlijk gebruik je het gezonde verstand en zoek je een omgeving op waar je dit ook daadwerkelijk veilig kan doen. Als jij eerst een stukje door een woonwijk heen moet, is het logisch dat je de lijn dat eerste stuk wel kort houdt. Je wil immers niet dat je hond ineens de weg opvliegt en voor een auto terecht komt.
Maar zodra je in een omgeving komt waarin het prima veilig is om je hond ruimte te geven.. doe het. Of zoek het liefst heel bewust omgevingen op waarin je dit veilig kan doen. Nog beter.
Kijk eens wat het effect is op je hond.
En al loop je een half uur in dezelfde straat rond. Dat geeft niet. Ga gewoon eens samen met je hond op ontdekkingstocht en ontspan samen. Of plof eens lekker ergens neer en laat je hond lekker zijn gang gaan rondom je. Kijk eens hoe hij opgaat in zijn omgeving en heerlijk aan het struinen en ontdekken is.
Observeer eens waar jouw hond warm voor loopt. Wat voor omgeving vindt hij nu echt interessant en waar zie je hem ontspannen? In een bos? Misschien op de heide? Misschien wel gewoon in de woonwijk? Op een industrieterrein? Een heel prikkelarm gebied waar weinig afleidingen zijn?
Experimenteer eens met verschillende omgevingen en kijk wat voor jullie het fijnste werkt en waar jouw hond zich het prettigst voelt.
Ga het aan. Ervaar het eens. Je krijgt er een gelukkigere hond voor terug.
Hou wel voor ogen; het zijn en blijven algemene tips en iedere hond steekt anders in elkaar.
Ps; Het kan zijn dat jij een hond hebt die buiten ontzettend angstig is en het liefst linea recta weer naar binnen wilt.
Of dat je hond teveel vrijheid (nog) niet goed aankan en meer sturing van jou nodig heeft. Dan zal dit natuurlijk nog niet gaan lukken. Check dan dit artikel waarin ik je wat handvatten geef om de eerste stapjes te kunnen zetten.
Heb jij een hond die snel overprikkeld is en wil je graag leren hoe je zelfstandig al aan de slag kan gaan om de overprikkeling te verminderen? Check mijn nieuwe online cursus “Help je overprikkelde hond om te ontspannen!“. Samen duiken we in de belevingswereld van een overprikkelde hond en laat ik je zien welke stappen jij zelf al kan nemen. Wie weet los jij zo zelf het probleem al zo goed als op!
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh.
​
​
Wat onze westie doet voor ons?
​
Wel het is heel simpel voor ons, ons Fien* en nu ons Rozie zijn volwaardige huisgenoten bij ons in huis.
​
Ons Rozie is voor mij die bij haar dag en nacht is, als het mocht ging ze overal mee naartoe, het is mijn kind, mijn toeverlaat mijn ‘engeltje’.
Ons Fien* was dat ook, ook al was dat onze eerste westie – en hebben we wel fouten gemaakt – in de hondenaanpak die is voorgeschreven, toch was ze mijn ‘kindje’ omdat er toen nog geen echt kindje was…
​
Zeer overwogen namen we 11 jaar geleden een westie in huis. Ons Fien* .
Het was een zachte westie, ze kon lachen als we binnen kwamen en hield van uren lange wandelingen in het bos in onze tuin.
​
Ze was ook onze westie die ons vergezelde in de moeilijkste tijd van mijn leven en ons leven…
Ze was ook de westie die het toch nog al eens te verduren kreeg als de zoon een crisis kreeg als hij van school kwam.
​
Daar gaat mijn artikel over.
​
Een huisdier in een gezin met een labeltje
Om het heel kort te houden laat ik het heel even hebben over de labeltjes die kinderen en volwassenen allemaal kunnen krijgen.
Labeltjes die een duiding geven dat er ‘iets, iets anders’ verloopt in het brein, in het gevoel of in het dagdagelijks functioneren, maar die onzichtbaar zijn. – waarmee ik niet wil zeggen dat het beperkingen zijn -. Beperkingen in de labeltjes maatschappij zijn er pas als het ook moeilijk gaat, anders is het een duiding van een bepaald gedragskenmerk of karakterkenmerk.
​
Meestal horen labeltjes wel samen met moeilijke periode, dat wel!
Een huisdier is daar net op zijn plaats om net te doen wat een huisdier onvoorwaardelijk zo goed kan.
​
Ook hier wil ik niet meteen veralgemenen, niet elk huisdier is geschikt om in een gezin met een neurodiversiteit te gaan wonen, maar net het karakter van een westie is daar bijzonder voor geschikt, ze kunnen tegen een stootje en zijn robuust, klein en staan op hun ‘strepen’, maar zijn uitermate lief en zeer zachtaardig wanneer de in een goede duidelijke opvoeding hebben genoten.*
Die eigenschappen zijn goed bij kinderen en volwassenen met een anders denkend brein.
Als ik mag kan ik je wel zeggen dat in ons gezin met 2 neurodiverse labeltjes meer bepaald autisme – type Asperger – en Hoogbegaafdheid, onze westie’s een zeer belangrijke rol innemen.
Ons Rozie – ons Engeltje – ons Sunshine – is echt onze verbindende factor. Op alle vlak. Ze voelt perfect wat de zoon nodig heeft als er geen woord meer uitkomt maar wel wil knuffelen, ze weet het ijs te breken door te gaan spelen en te crossen in de tuin en het huis als er spanning in de lucht hangt, ze komt heel dicht bij je liggen ‘slapen’ er als rust nodig is.
Eigenlijk weet ze perfect wat ze kan doen om ‘ons’ weer bij onszelf te laten komen als het moeilijk gaat.
Niet alleen ons Rozie deed dat, ons Fien was voor mij mijn knuffeldiertje, ze voelde mij perfect aan. Wandelen was en is gewoon een feest, je ziet dat ze gelukkig zijn en het geeft meteen endorfine vrij van het geluk van je hond te zien huppelen, spelen en crossen en het is de zuurstof die je nodig hebt om de dag in een bepaalde structuur te gieten en elke dag voor een dier te zorgen.
Nét dat geeft meestal de doorbraak op beter worden en bekomen van een moeilijke periode.
Hoeveel verhalen dat ik heb verteld aan ons Fien* en nu ons Rozie, en hoe ze zo geïnteresseerd met hun kopje kunnen draaien alsof je ze verstaan – ik verdenk hun ervan dat ze dat ook werkelijk doen knipoog – dàt op zich is al heel helend.
​
Op verhaal komen, knuffelen, wandelen en zorgen voor een westie/hond is voor kinderen en volwassenen met een neurodiversiteit echt een must.
​
Ik ben trouwens echt zo blij dat er hier in huis een westie is gekomen, het heeft mijn leven een grote meerwaarde gegeven, ook de katten des huizes vonden het na een tijdje prima!
​
Misschien is het toch nog leuk om te zeggen dat heel veel neurodiverse mensen niet altijd behoefte hebben om te praten, maar wel om gezelschap te hebben. Daar is een huisdier enorm voor geschikt.
Therapeutisch is de waarde van een westie, een hond of een kat echt een grote meerwaarde omdat bij bepaalde neurodiverse labeltjes de empathische vermogens aan gescherpt mogen worden. Bij kern autisme is dit zo, net hier is het hebben van een huisdier een moeilijker gegeven, niet iedereen met kernautisme heeft baad bij een hond/kat/of konijn, maar heel dikwijls zien we toch een verbondenheid met een paard, en daarna maken ze de stap naar een kleiner dier in en buitens huis.
Een groot hondje in een klein verpakking, dat is toch wel een westie.
Net die intelligentie en koppigheid maar ook gevoeligheid past zo goed bij de neurodiverse personen.
Ze laten je buiten komen, ze laten weten wanneer ze iets nodig hebben en spreken meestal heel duidelijk hun noden uit.
Lichaamstaal leren van hond naar mens, dat is hier thuis een spel.
Het leren zien van de lichaamstaal van ons Rozie en vroeger ook ons Fientje daar heeft onze zoon heel veel van geleerd en hij past het ook toe als hij het bij mensen waarneemt. Hij leert door te kijken naar onze westie! Zijn sociale vaardigheden zijn daardoor sterk vooruit gegaan en hij geeft ook veel duidelijker zijn grenzen aan, zowel bij de hond – Nee Rozie – als hij iets niet graag heeft als bij de andere kinderen in de school en in de jeugdbeweging.
Net zoals bij mij en bij ons als koppel. Samen gaan wandelen met de hond doet iets met je als persoon maar geeft ook een verbondenheid naar buiten toe.
Ohhhh zo een wit hondje! Zo schattig!
​
Omstaanders weten een westie wel te appreciëren en gaan makkelijker in gesprek. Door de hond in gesprek geraken, in een groep komen en leren, meeleven, beleven met elkaar en van elkaar is ook voor neurodiverse mensen een bijzondere troef.
​
En ja hoor, als we met zijn alle samen zijn voor de jaarlijkse wandeling mag je er van op aan dat 4 op de 100 personen een vorm van autisme heeft!
Nu je dat weet, ga ik je waarschijnlijk zien tellen – let op want je lichaamstaal gaat je zeker verraden! – grapje en een welgemeende positieve knipoog!
Tekst geschreven door Elma Rosewood ( in de groep gekend als Esther Cuyvers)
Benny :
Ontwerpt de mooie kalenders, waar we met zijn allen al jaren van mogen genieten, hij maakt ook de banners van de groep. Bij hem kunnen wij altijd terecht voor het technische gedeelte van de groep, FaceBook en het internet.
Ingrid zorgt voor de mooie tombola prijzen en het dagelijkse werk eigen aan Westies from Belgium.
Iris en Noëlla
Zorgen met een ongelooflijke inzet en gedrevenheid om al de wittekes die moeten herplaatst worden een gouden mandje te bezorgen en alles praktisch te regelen .
Tony en Noëlla
Nemen de organisatie op zich van onze prachtige, jaarlijkse samenkomst en wandel dag waarbij Noëlla als fotograaf zorgt voor de hele mooie foto’s van onze hondjes en de samenkomst.
Marianne
Draagt zorgt voor de ledenalbum, de herinneringsalbum met onze regenboogvriendjes, de verjaardagskalender, de website en al de andere praktische te regelen zaken voor de groep.
Een woordje van dank aan:
-
Anouk voor Joep zijn dagboek zo goed bij te houden
-
Elma Rosewood voor haar 2 mooie teksten
-
Diane en Perry over hun uitleg van agility
-
Nina van Tilbeurgh, gedragstherapeute om ons te leren wandelen met onze hond
-
Melinda voor de goede uitleg en de mooie halsbanden voor de tombola
-
Miranda voor de leuke tekeningen
-
Bosque Felino voor de mooie Westie-drinkbak
-
Alle leden en niet leden die de aantrekkelijke prijzen voor onze tombola hebben gegeven
Tot volgend jaar!!
